Κορωνοϊός και η αισιόδοξη πλευρά του νομίσματος

ΠΟΣΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ  ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ  ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ;

Ο Κορωνοιός πέρασε στη δεύτερη φάση και έτσι από το ‘ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ’ , περάσαμε στο ‘ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ’.

Το ερώτημα , είναι πόσο ασφαλείς παραμένουν οι επιχειρήσεις ;

Αυτή την στιγμή όλα τα επιτελεία δουλεύουν αναθεωρήσεις πλάνων, επαναπροσδιορισμό στόχων,  contingency plans , reconsidering contingency plans, και πάει λέγοντας . . . .

Αυτό το οποίο  δεν μπορούν να προσδιορίσουν , τόσο τα  στελέχη, όσο και οι επιχειρηματίες είναι η επόμενη μέρα .

Πόσο Αισιόδοξοι , ή Απαισιόδοξοι πρέπει να είναι ;

Το ερώτημα που ακούω συνέχεια, είναι  το εξής:

Η κάποια μέρα που θα έρθει – όταν έρθει , (σε τρείς μήνες σε ένα χρόνο, όσο πάρει – με εμβόλιο , ή χωρίς – να αποχωριστούμε αυτή την «κατάρα»),

α) θα συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε (φυσικά με κάποιες αλλαγές), η

β) πρέπει να ετοιμαζόμαστε για μια κοσμογονική επανεκκίνηση δεδομένων σε όλους τους τομείς και μέτωπα του εμπορίου, της οικονομίας , αλλά και της κοινωνίας .

Όπου στην δεύτερη περίπτωση όλα ανατρέπονται :

• Το εμπορικό μοντέλο και συνήθειες
• Το Τουριστικό μοντέλο και η οικονομία της Ελλάδας
• Το εργασιακό καθεστώς με νέα δεδομένα
• Η ανεργία και το σημείο που θα καταλήξει
• Πόσο θα μπορέσει να συνδράμει το Κράτος και ποια η τύχη της Ελληνικής Οικονομίας
• Ποιο το μέλλον της Ελληνικής μικρομεσαίας Επιχείρησης ;
• Τι θα πράξει η ΕΕ ;
• Κλπ, κλπ

Λοιπόν . Εγώ είμαι αισιόδοξος και βλέπω το περιστασιακό (θέλω να πιστεύω) αυτό πρόβλημα, σαν μελλοντική ευκαιρία , αρκεί ο καθένας από το τομέα του και την ειδικότητα του σε Δημόσιο , ή Ιδιωτικό Οργανισμό , να δουλέψει με πλάνο και μεθοδικότητα . Να δημιουργηθούν νέες βάσεις και προϋποθέσεις , αξιοποιώντας  όλοι μαζί  τις νέες ευκαιρίες .

Ας μην έχουμε 35 εκ. τουρίστες (εκ των οποίων τα 30 εκ. είναι της σαγιονάρας, της μπύρας και του all inclusive). Να  έχουμε 20 εκ. ποιοτικούς με πολύ μεγαλύτερο spending αξιοποιώντας όλα όσα μπορεί να προσφέρει αυτή η μαγική χώρα που λέγεται  Ελλάδα.

Ας δημιουργήσουμε ενδιαφέρουσα πρωτογενή παραγωγή και να μην τεμπελιάζουν οι αγρότες στα καφενεία περιμένοντας μόνο από το βαμβάκι το εισόδημα τους.

Ας προωθήσουμε με τεχνικές marketing τα προϊόντα μας στο εξωτερικό (ήδη πολλές καινοτόμες εταιρίες το κάνουν) και να μην πουλάμε «κοψοχρονιά» το λάδι μας στους Ιταλούς οι οποίοι το ανακατασκευάζουν και το πωλούν σε πολλαπλάσια τιμή .

Ας προσπαθήσουμε όλοι να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και τεχνολογία και θα βρούμε λύσεις.

Στην Ελλάδα που έχουμε μάθει να γκρινιάζουμε και τα ΜΜΕ να φέρνουν μόνιμα την καταστροφή , παραβλέποντας όμως κάτι πολύ σημαντικό .

Τον Κοινωνικό Ιστό μας. Αυτόν που είναι κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό και δεν υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό στον υπόλοιπο πλανήτη . Αυτός ο οποίος πρωτευόντως βοήθησε στα μέγιστα να ξεπεράσουμε και την προηγούμενη μεγάλη κρίση της δεκαετίας .

Ένα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας το κράτησαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες , όπου από τις οικονομίες τους βοηθούσαν , όχι μόνο τα παιδιά τους  αλλά κυρίως και τα εγγόνια τους . Το δεύτερο διαμερισματάκι και εξοχικό (κληρονομιά , ή προίκα ), που νοίκιαζαν και συμπλήρωναν το εισόδημα τους, η και το ταμείο ανεργίας .

Η οικογένεια που γίνεται ένα και δημιουργεί ένα «τείχος» , για τα παιδιά σε κάθε δυσκολία , ενώ τα αντίστοιχα Εγγλεζάκια από 18 ετών πρέπει να επιβιώσουν αυτάρκεις και με κάποιες παροχές του κράτους, αν είναι τυχεροί.

Θα μπορούσα να σας γράφω πολλά και διάφορα, αλλά νομίζω ότι όλοι είστε σε θέση να αντιληφθείτε την συλλογιστική μου .

Γι’ αυτό λοιπόν κρατώ την αισιόδοξη πλευρά του νομίσματος  και πιστεύω ότι στην Ελλάδα, θα επανέλθουμε σύντομα εκεί που μείναμε όταν φύγει αυτή η «κατάρα». Αλλαγμένοι προς το καλύτερο ΝΑΙ μεταλλαγμένοι όμως ΟΧΙ.

Αν τώρα δικαιωθούν οι απαισιόδοξοι που πιστεύουν ότι ο Κορωνοιός , ήρθε για να μείνει , ακόμα και εκεί θα αντισταθούμε στα μέγιστα, με την αισιόδοξη πλευρά του νομίσματος !