Tεχνολογία και Ανεργία – Η «Τεχνολογική Ανεργία»

Το φαινόμενο της «Τεχνολογικής Ανεργίας» δεν είναι τόσο πρόσφατο. Ήδη από το 1930, σε μία άκρως αξιοσημείωτη μελέτη στο περιοδικό «The Nation» (το μακροβιότερο» εβδομαδιαίο περιοδικό στις ΗΠΑ, με χρόνο έκδοσης το 1865), ο John Maynard Keynes παρατηρούσε: «Ταλαιπωρούμεθα από μία νέα ασθένεια, της οποίας πολλοί δεν έχουν ακούσει καν το όνομα, αλλά θα την βιώσουν σθεναρά στα χρόνια που έρχονται: την «Τεχνολογική Ανεργία»!»

Πρόκειται για την ιδιόμορφη και άκρως επικίνδυνη κατάσταση, η οποία οφείλεται κυρίως και  πρωτίστως στην αυτοματοποίηση του εργασιακού τομέα. Η συγκεκριμένη κατάσταση οδηγεί στη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, σε όλους τους κλάδους.

Το αποτέλεσμα; Καταστροφικές  συνέπειες, γι’ αυτούς που χάνουν την εργασία τους. Για  μερικούς δε, ακόμα χειρότερα, γιατί βρίσκονται στην κορύφωση της σταδιοδρομίας τους.

Ο Γιάννης Στεργής, CRMDr, President – CEO Ηyphen SA, αναλύει:

«Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση στην Αγγλία και την Αμερική το 2008 και στην Ασιατική αγορά το 2005, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: οι μεγάλοι οργανισμοί που κινούν την οικονομία έπρεπε να κάνουν περικοπές προσωπικού, όχι μόνο γιατί δεν τους «έβγαιναν οι αριθμοί», αλλά και γιατί μπορούσαν. Ο λόγος για τον οποίο είχαν και έχουν αυτήν τη δυνατότητα, είναι γιατί βρίσκουν φθηνότερους τρόπους για να κάνουν τη δουλειά τους. Κανονικά, αυτή η μείωση του εργασιακού κόστους θα έπρεπε να συνεπάγεται επιπλέον προσλήψεις και αύξηση του κύκλου εργασιών. Και όμως, βλέπουμε ότι το φαινόμενο αυτό λειτουργεί αντίθετα.».

Όταν σε μία αγορά οι εργοδότες βρίσκουν φθηνότερες λύσεις από αυτήν του ανθρώπινου δυναμικού για να κάνουν τη δουλειά τους, για να παράγουν το ίδιο ή και περισσότερο και συνήθως με τη χρήση μηχανών, τότε παρατηρείται το φαινόμενο της «Τεχνολογικής Ανεργίας».

Η αμέσως προηγούμενη, πιο πρόσφατη ιστορική περίοδος, που η ανθρωπότητα ένιωσε έντονους κραδασμούς τεχνολογικής ανεργίας, ήταν η βιομηχανική επανάσταση, τότε που μία μηχανή μπορούσε να αντικαταστήσει δέκα εργαζόμενους.

Οι δυτικές, κυρίως βιομηχανικές, χώρες που βίωσαν εντονότερα αυτό το φαινόμενο, ήταν χώρες που πέρασαν τουλάχιστον δύο με τρεις δεκαετίες, για να επινοήσουν νέα επαγγέλματα.

Αναπόφευκτα, αυτά τα επαγγέλματα αφορούσαν κυρίως σε παροχή υπηρεσίας, εφόσον η παραγωγή και ο αγροτικός τομέας είχαν καλυφθεί από τις μηχανές. Σήμερα και η παροχή υπηρεσιών έχει καλυφθεί από σύγχρονες ηλεκτρονικές μηχανές και προγράμματα.