Τεχνολογία και Ανεργία – Οι γενιές -άντα και -ήντα
Τα στοιχεία του ΕΛΣΤΑΤ για το 2020 δείχνουν(και είναι λογικό) το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στους νέους. Ηλικιακά, τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στις ομάδες 20-24 ετών (36,4%) και 15-19 ετών (32,5%). Ακολουθούν οι ηλικίες 25-29 ετών (26,5%), 30-44 ετών (16,2%), 45-64 ετών (13,2%) και 65 ετών και άνω (8,5%).
Η ανεργία, όμως, λαμβάνει τραγικότερες διαστάσεις όταν πρόκειται για άνεργους μεγάλης ηλικίας. Οι άνεργοι πενηντάρηδες φθάνουν το 16,5% του συνόλου, ενώ οι γυναίκες αποτελούν και σε αυτήν την κατηγορία τον πλέον ευάλωτο στόχο. Ωστόσο, το πιο ανησυχητικό στοιχείο των ερευνών αφορά το χρονικό διάστημα που παραμένει στην ανεργία η ηλικιακή ομάδα 45-64 ετών. Περισσότεροι από τους μισούς (56,6%) αναζητούν ματαίως εργασία για διάστημα άνω του ενός έτους.
Οι εργαζόμενοι που χάνουν την εργασία τους σε μεγάλη ηλικία, δύσκολα επανεντάσσονται στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να συσσωρεύουν οικονομικά, κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα και να οδηγούνται σταδιακά σε «εργασιακή» απομόνωση. Ταυτοχρόνως, τίθεται σε αμφιβολία το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, καθώς αφενός δεν συγκεντρώνουν τα απαραίτητα ένσημα, αφετέρου απαξιώνεται η όποια σύνταξη δικαιούνται, επειδή δεν διαθέτουν ένσημα τα τελευταία -κρίσιμα για τον υπολογισμό της- χρόνια.
Όμως, τι γίνεται με τους σαραντάρηδες, πενηντάρηδες και εξηντάρηδες, που θέλουν, ή πρέπει να εργαστούν; H προτίμηση από τις επιχειρήσεις ατόμων μικρότερης ηλικίας, η ανεπαρκής κατάρτιση και η έλλειψη γνώσεων γύρω από τις νέες τεχνολογίες, αποτελούν τα βασικά μειονεκτήματα όσων αναζητούν εργασία σε μεγάλη ηλικία. Μοναδικό προσόν τους είναι η μεγάλη εμπειρία, η οποία πολλές φορές δεν βοηθάει, καθώς προέρχεται από παρωχημένες ειδικότητες και από ξεπερασμένες παραγωγικές διαδικασίες.
Κοιτάξτε και μιλήστε καθημερινά γύρω σας (ακόμα και με την απομόνωση του κορωνοϊού) και θα ανακαλύπτετε συνεχώς πάμπολλα παραδείγματα. Ο αρχιτέκτονας κατάφερε να βρει δουλειά ως οδηγός ταξί, το πρώην στέλεχος σε θέση picking, σε αποθήκη και άλλο στέλεχος εργάζεται σε οικοδομή.
Όλοι αυτοί και χιλιάδες άλλοι ακόμα, νιώθουν ικανοί να προσφέρουν ακόμη πολλά. Για την εργοδοσία, όμως, πολλοί θεωρούνται «καμένα χαρτιά», οικονομικά ασύμφοροι, αντιπαραγωγικοί και ανεπαρκώς καταρτισμένοι.
Υπάρχει και ο αντίλογος . Όσοι θέλουν, μπορούν. Αρκεί να προσαρμοστούν και να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και τις σύγχρονες απαιτήσεις, αναπτύσσοντας νέες δεξιότητες και εκσυγχρονίζοντας το προφίλ και τις ικανότητές τους.
Δείτε την πραγματικότητα. Δουλεύοντας τόσο ως σύμβουλος, όσο και ως μέλος της Concept On Action και συνεργαζόμενος με δεκάδες εταιρίες και οργανισμούς σε εκατοντάδες case studies και projects, έχω να πω ένα πράγμα: το πρωτεύον θέμα είναι ο «ρατσισμός της ηλικίας». Οι περισσότεροι απορρίπτουν ένα βιογραφικό μεγαλύτερης ηλικίας πριν καν αξιολογήσουν τα συν και τα πλην του.
H προσπάθεια επιμόρφωσης δεν αρκεί. Πάρα πολλοί, στην ηλικία πάνω-κάτω των πενήντα ετών, προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα που τους χωρίζει από τους νεότερους ανταγωνιστές τους. Παρακολουθώντας εκπαιδευτικά σεμινάρια και προγράμματα κατάρτισης, ενημερώνονται συνεχώς ως προς τις τεχνολογικές εξελίξεις και έχουν πολύ σοβαρό background. To κράτος βοηθάει, όσο και όπου μπορεί, με επιδοτήσεις, παροχές και επιχορηγήσεις, μέσω προγραμμάτων του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όσο και του ΟΑΕΔ, αλλά οι εργοδότες δεν ανταποκρίνονται, όπως τονίζει ο κ. Παναγόπουλος (ΟΑΕΔ).
